ก่อนหน้านี้ผู้เขียนเคยพูดถึงเรื่องเชื้อเพลิงชีวมวลอัดแท่ง (ฺBio Wood Pellet) ไปแล้วในระดับหนึ่ง ครั้งนี้จะมาเล่าต่อหลังจากที่แอบไปเก็บรวบรวมข้อมูลมาเพิ่มเติมอีกพอสมควร และที่จั่วหัวไว้น่ากลัวว่าเป็น "ภาคอวสาน" นั้น ก็อาจจะไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากคำนี้สักเท่าไหร่ และในทัศนะของผู้เขียนก็คิดว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ

ความน่าสนใจของธุรกิจ Wood Pellet กำลังลดน้อยและต่ำเตี้ยเรี่ยดินลงไปเรื่อยๆ ปัญหาหลักคือมีนักลงทุนมากเกินไป และยังเป็นนักลงทุนที่ไม่ได้ศึกษารายละเอียดให้ลึกซึ้งถึงอุปสงค์ (demand) และอุปทาน (supply) ต่างๆ นั่นจึงทำให้นักลงทุนที่ตั้งใจลุยธุรกิจนี้จริงๆ พลอยแย่ไปด้วย

ส่วนวัตถุดิบที่หาได้ง่ายสุดๆ และมีปริมาณมหาศาลในช่วงเวลานี้คงจะหนีไม่พ้น "ไม้ยางพารา" เมื่อก่อนยังพอพูดได้ว่าพี่น้องชาวใต้เป็นผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการนี้แต่เพียงเจ้าเดียว แต่ปัจจุบันสามารถพบได้แล้วในทั่วทุกภาคของประเทศไทย เลยไม่ต้องห่วงเรื่องซัพพลายเท่าใดนัก

แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนั้น เพราะมีข้อดีก็มักจะมีข้อเสีย จากข้อมูลที่ได้รับมาคือผู้ซื้อทางฝั่งยุโรปหลายรายไม่ค่อยพึงพอใจไม้ยางพาราของบ้านเรามากนัก บางเจ้าถึงกับ "จัสเซย์โน" มียางพาราอั๊วขอบาย เหตุผลที่เป็นเช่นนั้นเพราะในเนื้อไม้ยางพารามีสารบางตัวซึ่งไม่เป็นที่ต้องการของชาวฝรั่งตะวันตก เลยทำในอินกรีเดียนท์ตัวนี้ตกม้าตายเอาดื้อๆ ขณะที่บางคนอาจแย้งว่า "ถ้าฝรั่งไม่เอา อั๊วขายให้อาตี๋เกาหลีก็ได้" แต่อย่าลืมว่าเกาหลีเองก็เอาไปขายให้ฝรั่งต่ออีกทอดหนึ่ง แล้วคิดว่าเขาจะซื้อไหม ลองคิดดูเอาเองแล้วกัน

ตอนแรกเห็นออกมารณรงค์ให้ปลูกกฐินณรงค์ ปลูกง่าย โตไว ให้ค่าพลังงานสูง แต่สุดท้ายก็เงียบไป ผู้เขียนพยายามตามๆ ดูก็ไม่ปรากฏข้อมูลอัพเดทเพิ่มเติม หรืออาจจะมีการปลูกอยู่จริง แต่เข้าไม่ถึงข้อมูล เลยจนปัญญาว่าจะเอาข้อมูลจริงจากที่ใด ทั้งนี้ คาดว่ารัฐบาลคงไม่ได้ส่งเสริมอย่างจริงจัง ซึ่งถ้าท่านใดพอจะทราบถึงแหล่งเพาะปลูกหรือแหล่งรับซื้อก็ลองติดต่อหรือแชร์ข้อมูลให้หน่อย จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง

วัตถุดิบที่จะนำมาใช้ผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่งนั้นโดยมากจะใช้วัสดุที่มีอยู่ในเขตพื้นที่ของโรงงานเป็นหลัก แล้วนำมาผสมรวมกับวัสดุหรือวัตถุดิบที่หาซื้อได้ตามแต่ที่จะมีผู้นำมาเสนอขาย ไม่ว่าจะเป็นแกลบ ไม้ยาง ไม้กฐิน มะขาม มะม่วง ฯลฯ ซึ่งผู้ผลิตจำเป็นต้องใช้วิทยายุทธ์ขั้นสูงพอสมควรในการกำหนดสูตรการผลิตต่างๆ ให้สามารถผลิตเชื้อเพลิงอัดแท่งที่มีคุณภาพคงที่และมีความสม่ำเสมอของคุณภาพในทุกๆ ล็อตตามวัตถุดิบแต่ประเภท... ใครเก่งก็คงจะอยู่รอด แต่ถ้าไม่เจ๋งจริงก็เป็นหนี้กันไปตามระเบียบ

ทิ้งท้ายไว้อีกนิดว่า เคยมีผู้คร่ำหวอดในวงการนี้เล่าให้ฟังว่าธุรกิจนี้เข้ามาร้อยคนมีรอดจนถึงทุกวันนี้ไม่ถึงยี่สิบคน แต่ที่รอดๆ กันนี้รวยๆ กันทั้งนั้น